"ไอแว่น!"
คำที่ใครๆมักจะเรียกผมตลอด ใช่ผมมันไอแว่น เด็กเรียนเรียบร้อยน่ารักผู้ที่ต้องแบกรับภาระจัดการกับค่าใช่จ่ายส่งเสียตัวเองเรียนทั้งหมด ทั้งหมดเป็นเพราะ......
"ตั้งแต่พ่อกับแม่แกหนีหายตายจากไปก็ยังจะทิ้งแกไว้เป็นภาระให้ฉันอีก ทำไมไม่เอามันไปอยู่ด้วยก็ไม่รู้ ฉันล่ะอยากจะบ้าตายจริงๆเลย" ผู้เป็นป้าพูดระบายความในใจออกมา
"ผมจะช่วยป้าแบ่งเบาภาระลงเอง ผมจะหางานทำครับ"
ก็อย่างที่ป้าผมพูดพ่อกับแม่ผมทิ้งผมไปตั้งแต่เด็กๆ แต่ป้ารับเลี้ยงผมไว้ ไม่ใช้เพราะป้าใจดีหรอกนะ แต่หวังเงินประกันจากแม่ผมต่างหาก พอแม่ตายพ่อก็ทิ้งผมไปมีครอบครัวใหม่ แล้วไม่สนใจใยดีผมอีกต่อไป
"ดี คิดได้แบบนั้นฉันจะไม่ต้องเหนื่อย ออกจากบ้านนี้ไปเลยยิ่งดีจะได้ไม่มาเป็นภาระฉันอีก!"
"แล้วผมจะไปอยู่ไหนล่ะครับ"
"นั้นมันก็เรื่องของแก!"
เหอะ! เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ เพราะเงินประกันของแม่ผมหมดแล้วสินะถึงได้ไล่ผมเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ ตอนนี้ผมอยู่แค่ ม.5 ที่ไหนเขาจะจ้างเด็กแบบผมวะ ถามจริง?
"ไอแบม มึงสนใจไปทำงานกับพี่กุไหม เงินดีนะเว้ย"
"งานไรว่ะไอยุค?"
"เดี๋ยวก็รู้"
แบมแบม
มาร์คต้วน
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายชายรักชาย อาจมีคำผิดหรือคำไม่สุภาพและคำหยาบคาย ผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะคะ ^^
.............................
ปล. บุคคลในภาพไม่ได้เกี่ยวข้องกับเนื้อเรื่อง ทุกอย่างเกิดจากการมโนของผู้แต่งล้วนๆ และขอความกรุณาไม่ก็อปเนื้อหาแล้วมโนว่าตัวเองเป็นคนแต่งนะคะ
*******************************************
IG : fic_markbam29
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น